Stage, stage maar toch ook een beetje feest

Hoe het hier gaat? Ay bon! Stage is begonnen, Juf Esther is weer officieel:) Voordat we maandag begonnen zijn,zijn we zondag met Ryan en Andre gaan varen. Er was een hele groep mee, 20 man ofzo, en het was echt ontzettend gezellig! We hadden een speedboot en een sort of speedboot/yacht combi en dat was prima vertoeven zo op de Suriname Rivier! Tussen 1 en 4 was er een zandbank midden in de rivier, en daar zijn we aangemeerd. Zo hebben we gewoon even middenin de rivier gestaan, met oerwoud om ons heen en allemaal chillende mensen. Het was echt een heerlijke dag. Wel minder dat het af en toe onwijs hard regende, en als je dan op een open speedboot zit zit er weinig anders op dat het maar over je heen te laten komen.. letterlijk en figuurlijk. Maar dat heeft ook wel weer zn charmes. Zondag waren we allemaal helemaal uitgeput en zijn we lekker vroeg gaan slapen. Moest ook wel, want om half 7 ging ons wekkertje. Onze eerste stagedag was heel onwennig nog allemaal. De directeur had ons niet echt verwacht leek het wel maar was wel erg vriendelijk. We hebben buiten gewacht en nog even de vlaggenparade meegemaakt. Allemaal hele brave kindertjes in mooi groen/blauw uniform, netjes zingen en de vlag hijsen. Ik was in Suriname. Na een korte rondleiding mochten we een klas kiezen. Ik heb klas 5a, de oude groep 7. Welgeteld 34 kinderen in een lokaal een fractie kleiner dan in NL. Ze zitten allemaal twee aan twee, redelijk gepropt dus. De school zelf ziet er nog redelijk uit. Ook wel zoals ik had verwacht, geen ramen maar gaas en wel heel kaal. Kleur, tekeningen, gezelligheid… wat is dat? Echt niet te vergelijken met de Nederlandse scholen dus. Ik heb die maandag 2 uur in de klas gezeten om even een indruk te krijgen. Ook dinsdag was een hele oriënterende dag. Ik ben wel heel erg geschrokken. Ik krijg het idee dat de leerkrachten hier de kinderen en het lesgeven daaraan meer als een last ervaren dan dat ze het leuk vinden om voor de klas te staan en die kids wat te leren. Er wordt constant, de hele dag, alleen maar benadrukt wat er mis gaat, hoe slecht iemand zn werk heeft gemaakt, dat je niet oplet, je zit scheef en dat moet natuurlijk gepaard gaan met een hele harde luide stem. Logisch. Dinsdag werd er een kind geslagen voor mijn neus. Ik zat achter in de klas aan een tafeltje en ik kon alleen maar kijken. Het jongentje was vergeten het nummer van de opdracht die hij had gemaakt in de kantlijn te zetten, zodat hij niet wist welke opdracht ze precies aan het nakijken waren. Je begrijpt, dat is echt onacceptabel, kan ECHT niet. Hij kreeg met zn eigen schrift een flink pak slaag, eerst in zn buik en toen op zn hoofd. Juf: Wat doe jij?! Moet ik je moeder bellen dat jij niet oplet? Je kan niet werken! JIJ MOET LUISTEREN EN OPLETTEN MENEER! Pats! Je blijft drie dagen binnen in de pauze en gaat niet eten. Het enige wat jij op school doet is eten. En nou zitten. Die reactie was zo uit proportie dat ik niet wist wat ik moest. Heel erg wennen dus. Ook is er geen interactie tussen leerkracht en leerling. Tijdens een repetitie rekenen (waarvan alle opdrachten eerst op het bord werden geschreven die de kinderen moesten overschrijven) waren er al een paar kinderen eerder klaar. En dan ga je dus overhangen, er is geen keuzewerk of andere dingen die je kunt doen. Ik ben even bij een paar van die kinderen gaan zitten en heb ze me laten helpen de plattegrond van de klas in te vullen. Toen ik uit belangstelling vroeg hoe hun proefwerk was gegaan keken ze me aan met zo`n blik van ‘waarom doe jij aardig’ en antwoorden met een strikt en kort ja juf! Nee juf! Het is echt zo`n drilschool hier. Je komt binnen, houdt je bek, luistert naar de juf en doet je werk voor taal, rekenen, geschiedenis. Geen gepraat, geen grapjes, geen spelletjes tussendoor. Sociaal Emotionele Ontwikkeling? Zorgverbreding? Kennen ze niet hier. Ik heb zelfs een jongen van 15 (!) in de klas die gewoon jaar op jaar blijft zitten. Hij is gewoon hartstikke dyslectisch, kan heel slecht lezen en krijgt de helft maar mee. Toen ik vroeg op hij dit jaar wel over zou gaan kreeg ik een overtuigende nee naar mn hoofd van mn coach. ‘Eigenlijk zit hij hier gewoon te wachten totdat iemand van de technische school hem komt halen’. Dat soort dingen gaan me echt aan het hart. Die jongen heeft gewoon geen kans hier. Ik kan er in mn klas ook al zo 15 uitpikken die voor rekenen of taal extra begeleiding nodig hebben, die ze hier gewoon niet krijgen. Ik wil het ook zo graag zelf doen, maar er is op school gewoonweg geen mogelijkheid om even apart te zitten met een paar kinderen. Geen hulplokaal of niks. Ik kan wel buiten gaan zitten maar aangezien alle klassen open zijn word ik vast gestoord door schreeuwende boze juffen. Daar moet ik dus nog even iets op verzinnen.

Er zijn al veel dingen die ik anders wil gaan doen. Voor ieder kind een mapje maken met werkbladen die ze kunnen doen i.p.v. tijdsverspilling door overhangen bijvoorbeeld. Ook meer praten met die kinderen, contact krijgen. Volgens mij vinden ze me nu al een hele lieve juf, al is het maar omdat ik vraag hoe het met ze gaat en interesse heb in wat ze te vertellen hebben. Woensdag heb ik lekker voor de klas gestaan. Een opdracht die ze eigenlijk individueel moesten doen, heb ik op het bord gedaan. Het was een woordzoeker, en dat samen doen met de klas was hartstikke leuk. Die interactie alleen al is iets waarvan ik ze zie genieten. Ook prijzen dat ze het goed doen, netjes schrijven of mooi tekenen zijn ze niet gewend. Dat worden nog een interessante 4 maanden denk ik:). Mn coach is een lieve vrouw, alleen met een te kort lontje. Ze schreeuwt/krijst om het minste of geringste en het interesseert haar gewoon heel weinig heb ik het idee. Ze neemt gewoon haar telefoon op midden in de les, is om 13u ook direct weg en leert haar tentamen gewoon tijdens het lesgeven. Ook snapt ze niet goed waarom ze mij precies moet begeleiden en hoe dat dan allemaal gaat. Maar goed, er zitten net vier dagen op en het moet ook allemaal nog een beetje wennen! Ik vind het wel hartstikke leuk en die stage gaat helemaal goed komen! Ook lekker dat we om 13u uit zijn, dan kunnen we s’middags nog lekker naar het zwembad of chillen in de hangmat en lekker een boekje lezen.

Ik ben al helemaal thuis hier. De drie weken dat ik hier nu zit voelen als 1,5 maand. We raken aardig ingeburgerd hier:) Wat nog wel steeds wennen is is het koude douchen. Vooral als het regent en het dus (voor ons) koud/fris aanvoelt is die douche echt niet fijn. Ook hebben we nu al twee keer ‘La Cucaracha’ gekilled, echt hilarische momenten. Die kakkerlakken zijn hier hartstikke groot, en wij zijn alle vier onwijs stoer en dapper en dus echt niet bang voor zo’n beestje… nou niet dus. Laatst zat er een in onze badkamer, en het heeft een half uur geduurd voordat we hem naar buiten hadden. Na veel gillen heeft Tien hem uiteindelijk gesprayt, ik hem op een papiertje weten te krijgen en Mari hem van het balkon gegooid. We hebben een of andere super spray gekocht die ze dood moeten maken, maar helaas komen ze na twee dagen voor dood op hun rug te hebben gelegen gewoon weer tot leven. En van benen vol muggenbulten raak ik ook wel een beetje zat nu..onze deetspray raakt er aardig doorheen zo haha! Het is nu zaterdag en we komen nu een beetje bij van een paar supergezellige avonden. Donderdag is Havana avond, die houden we erin. Heerlijk de merengue gedanst met een klein javaantje van onze dansschool, genoten van de stelletjes die salsa dansen en daarna zelf uit ons dak. Vrijdag zijn we naar La Caff geweest, was echt super geweest. We zijn nu met best een grote groep, en iedereen is gek in zn hoofd, gaat helemaal los en is gewoon hartstikke gezellig. Zondag gaan we weer met zn allen varen, weer even lekker een dagje chillen.

Eigenlijk zou je even op youtube ‘Mi Rowsu’ van Damaru op moeten zoeken, die staat hier op nr 1 op dit moment. Zodra dat wordt gedraaid ergens zingt iedereen uit volle borst mee en wij kunnen hem zelf ook al in het Sranan Tongo meezingen… een beetje dan:) Weten jullie een beetje in welke sferen is verkeer hier haha. Volgende week komt er weer een nieuw berichtje, na nog meer stage indrukken! Blijf mailen, blijf graag op de hoogte van jullie belevenissen!

Hele dikke kus!!