Laatste alles!

Laatste stagedag, laatste keer op trip, laatste keer naar Havana, laatste maandag in Suri… oftewel, mijn laatste week is begonnen! Raar dat je nu bij alles stil gaat staan dat je het voor de laatste keer doet/meemaakt. Het aftellen is nu officieel begonnen. Raar idee dat als ik mama bel ik kan zeggen: Tot zondag! Ik heb wel heel erg zin om naar huis te gaan maar veel dingen maken het wel moeilijk en dubbel… In ieder geval, ik ga er niet te lang stil bij staan en nog even 200% genieten van mijn laatste dagen hier met de mensen die deze tijd allemaal zo fantastisch hebben gemaakt. Uiteraard heb ik ook weer veel dingen meegemaakt dus even een update:

10 mei heb ik Amy en Jasper van Zanderij gehaald. Na veel te lang wachten bij de uiterst moderne uitgang kwamen ze dan toch tevoorschijn en ben ik met tranen in mn ogen mn zus na 4 maanden weer in haar armen gevlogen. Heel raar moment om haar weer in levende lijve gezien! Ze zijn tien dagen gebleven en ik heb ze zoveel mogelijk van mijn leven hier laten zien. White Beach, alle leuke eettentjes, La Caff, Havana, mn stageschool, Paramaribo zelf… de dagen vlogen echt voorbij! We hebben vooral veel leuke dingen gedaan en veel gechillt. Die woensdag zijn ze samen naar Brownsberg gegaan (bikkels) en het laatste weekend zijn we met zn drieen naar Matapica gegaan. Ik was daar al geweest met Mari en haar ouders maar het was het zo waard om nog een keer te gaan! Ik wou graag een tripje met hen doen en dit kwam mooi uit. We zouden eigenlijk met een grotere groep gaan maar omdat die hadden afgezegd door een ongeval zijn we uiteindelijk maar met zn 3en gegaan, plus een kok en een gids. Zit je daar op een verlaten strand met maar 5 mensen.. heel bijzonder! En we hadden natuurlijk privéschildpadden! We hebben die eerste dag een strandwandeling gemaakt van wel 2,5 uur waarbij we allemaal ietwat verbrand waren… en natuurlijk de aftersun vergeten, altijd handig. Gelukkig had Aim Hand&Nail creme bij zich wat heeft gediend als aftersun.. alle creme was welkom! Uiteindelijk heeft het wel wat geholpen maar de volgende dag was wel pijnlijk! Die nacht hebben we een Green Turtle en een Aikanti gezien, die laatste is de grootste ter wereld! Mooi om te zien hoe dat proces van eieren leggen in werking gaat, helemaal als je niet hoeft te dringen met 80 andere toeristen. Die zondag zijn we weer terug gevaren door de o zo mooie swamp en dinsdag gingen ze alweer naar huis. Ze zijn die ochtend nog wel even meegegaan naar school en hebben mijn schatjes ontmoet. Ze had cadeautjes mee (pakjes stiften) en daar heeft ze 33 kindertjes erg gelukkig mee gemaakt! Die avond heb ik ze samen met Roger uitgezwaaid op Zanderij en toen was het alweer woensdag…

Woensdag was mijn laatste stagedag! O wat was ik zenuwachtig, ik keek er al best lang tegenop want hoe zwaar het af en toe ook is geweest, ik ga ze echt heel erg missen! Ik had afgesproken dat ik na de eerste pauze de rest van de dag mocht inplannen, en ik heb alleen maar spelletjes en leuke dingen met ze gedaan. Ik had soft en lolly’s voor ze mee en als cadeautje had ik een pasfoto en een klassenfoto (die ik zelf van ze had gemaakt) laten afdrukken en in envelopjes gestopt. De ochtend begon al goed toen mijn twee schatjes Jess en Stef bij me kwamen om een gedicht aan me voor te dragen. Ik had de tranen in mn ogen toen ze het voorlazen, en had de rest van de dag de brok in mijn keel moeten wegslikken. Dat gedicht ging als volgt:

We gaan u nooit vergeten
Al gaat u nu wel weg
Wat u wel mag weten:
Wij zijn met u de hele weg.
Wij zullen al die tijden nooit vergeten
In zonneschijn of regen
Dat u hier in ons midden mocht zijn was ons rijkste zegen
Dus vaarwel Juf Esther
Al gaat u weg voor even
Maar u zal altijd voor ons blijven; een belangrijk persoon in ons leven

Ik had foto’s gemaakt van ze voor het bord, waarbij ze hun eigen naam op het bord mochten schrijven. Die foto’s heb ik op allemaal gekleurde vellen geplakt en ze daar een persoonlijke boodschap bij laten schrijven/kleuren. Als aandenken voor mijzelf, want ik maak er een boek van dat ik mee naar huis neem. Als ik de dingen nog eens teruglees die ze op hebben geschreven weet ik dat ik het hier goed heb gedaan. Zelf mn grootste boefje tekende hartjes, love you’s en zal mij nooit vergeten belooft hij haha, dus dan weet je het wel. Ik ben uiteindelijk tijdens de laatste keer bidden gebroken en maakte daarmee ook een aantal andere kinderen aan het huilen maar ik kon het niet meer inhouden. Ik ga woensdag ook nog even voor de laatste keer langs, brasa’s uitdelen en mn coach nog een laatste keer groeten en dan zit het er echt op.. raar hoor!

Als afsluiting hebben we nog een trip gedaan naar het gebied Ralleighvallen, waar de Voltzberg ligt. Hoewel ik er eigenlijk geen geld voor had (want: blut na 4 maanden Suri-genieten) heb ik kunnen lenen en ben toch gegaan. Dat was het echt waard! Heen met een vliegtuigje gevlogen wat onbeschrijfelijk mooi was, Paramaribo vanuit de lucht gezien en het oerwoud met de rivier.. prachtig! Gelukkig vlogen we niet met bluewing;). De tweede dag zijn we gaan hiken door het bos (als in: 3 uur heen en 3 uur terug lopen) en hebben ook nog de Voltzberg beklommen! Dat was echt een zware opgave, het kwam neer op een steile rots oplopen zonder houvast aan wat dan ook, heel erg proberen niet uit te glijden en zorgen dat ik geen kramp kreeg in mn kuiten. Door de hoogte en de inspanning speelde mijn astma ook nog op.. heel fijn dus. Ik ben ook vloekend die berg opgelopen, kon niet meer, had honger/dorst, waarom moet ik verdomme die steile gevaarlijke berg op lopen…. maar toen ik eenmaal op de top was vergat ik alles. Zo onwijs mooi. Ik kon 380 graden draaien en alleen maar naar tropisch regenwoud kijken, andere bergen, wolken die regenden verderop en het was zo`n pure stilte.. echt fantastisch. Maar goed, dan moet je nog terug. Omdat we allemaal te weinig brood hadden meegenomen waren we kapot van de honger, hadden pijnlijke kuiten en het vooruitzicht dat je dan nog 3 uren door het bos moet banjeren maakt je (althans; mijn) humeur er niet beter op. Ik heb het overleeft en bij thuiskomst heb ik me dan ook als een zwerver op de rijst met kip van Dean gestort.. en toen ging het weer haha! De derde dag hebben we de moedervallen bezocht met gids Elton, hebben nog een demonstratie gekregen van ‘dakdekken in de rimboe’ en hebben we de rest van de dag in de zon aan de soela gelegen. Heerlijk was het. s' Avonds nog een heus optreden meegemaakt van 'de Ralleighboys', met van die trommels enzo.. heel gaaf! We hebben ook als echte african mammas staan dansen (in hoeverre bij bakra`s dat kunnen dan he haha:))De terugreis was helaas per boot, wat neerkwam op 4 uren op een houten bankje over de Suriname rivier dobberen om daarna nog 2 uur in een (ja daar issie weer) hobbelbobbelbus te zitten. Toch was het een hele gave trip die een mooi einde maakt aan mijn Jungle Adventures.

Aankomende week wordt veel genieten, veel bij schatjelief zijn, veel zonnen (ik moet toch een beetje indruk maken op Schiphol haha) veel eten ook denk ik aangezien je dat hier HEEL goed kan doen en vooral veel stilstaan bij het feit dat dit alles op zn einde loopt! Het was zo`n onwijs mooi ervaring, ik heb geen moment spijt gehad dat ik hierheen ben gegaan. Zoveel dingen geleerd over het onderwijs hier, over mezelf en over het leven dat ik als een rijker persoon terugkeer naar Nederland:) En ook al laat ik hier veel achter het was het allemaal waard. Ik kom zondag rond 11en aan op Schiphol en crash eerst een paar dagen bij papa en mama, maar daarna keer ik weer terug naar het mooie Groningen! Ik heb jullie gemist en heb heel erg zin jullie allemaal weer te zien!

Lieve iedereen, tot volgende week en een ‘laatste’ Bigi Brasa (dikke knuffel) vanuit het fantastische, mooie, warme en geweldige Suriname!